برون ـ ( باران )
برون
( باران )
شعری از عبدالخالق فرخزاد (بیقرار) به گویش کوخردی:
| مَوی(۱) کِه بات مُوگَه بَروُن(۲) | ریز ریز و نَم نَم وُ جُووُن | |
| وَقتِه کِه أَتِه خُونَمی | صَدا أُسِیت اَز لُچِ بُون(۳) | |
| مَوی بَروُن بات أی خدا | پُر به بیت از آو(۴) برکهها | |
| بندیا هم چَکاّر آو(۵) | سیراو(۶) به بیت تیم و مُؤهِ یا | |
| بَروُن که أُند چَندی خَشِن | آو أرُدخِه درواه مَزَه شِن | |
| صَدای دَرواه پَس بُون | والله که کیف دِگَه شِن | |
| زَمِستُونِن سَرمُوی سَرد | کَمی بُرُو از تَش(۷) اَلَرد | |
| چَتر خُو وابن لِه بَروُن | تِه نَم نَمُش بدا بگَرد | |
| بَروُن دِل آدم شاد أَکُند | اِنگار أسیر آزاد أَکُند | |
| گَرد و غُباریا أَشُوت | دَشت وُصَحراو آباد أَکُند | |
| تِه بَند پُر أز بهار أبیت | بلبل هَم بیقرار(۸) أبیت | |
| بُوگُل و عطر سَبزیا | به از عطر بازار أبیت | |
| أز زن و مرد ، دُت(۹) و پُوسُون(۱۰) | دُعا بُکنی کِه باد بَروُن | |
| سَوزی و شادی بارتِ و | صَدا أُسیت اَز لُچ بُون |
پی نوشتها:
- (۱) ـ مـَوی : به لهجه کوخردی یعنی میخوام.
- (۲) ـ بـَروُن : به لهجه کوخردی بمعنای:باران أست.
- (۳) ـ لُچِ بُون: لب بام. لب بام خانه.
- (۴) ـ آو: بمعنای آب به گویش کوخردی.
- (۵) ـ چَکاّر آو: لبریز أز آب.
- (۶) ـ تَش : آتش. ۱ ـ کَمی بُرُو از تَش اَلَرد : أندکی از آتش دور شو.
- (۷) ـ سیراو: سیراب: سیر أز آب. نخلها از آب باران سیر شوند.
- (۸) ـ بیقرار: بی ثبات، تغییر پذیر، ناپایدار، ناشکیبایی، بیصبری.
- (۹) ـ دُت: دختر ، ج : دخترها.
- (۱۰) ـ پُوسُون: پسر. ج : پسرها.
- شعر از: عبدالخالق فرخزاد (بیقرار) کوخردی.
يقرار كوخردى
منبع
- محمدیان، کوخردی، محمد (کوخرد سرزمین شاعران) ۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.
«با تاریخ دیار کوخردو منطقهٔ باستانی بخش کوخردبیشتر آشنا شوید»
منبع:awayeseebah
*پژوهش و تحقيق:محمدمحمدیان کوخردی
+ نوشته شده در پنجشنبه هفدهم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 12:20 توسط محمد محمدیان
|
کوخرد سرزمبن شاعران مرور کوتاه و سریعی از تحول شعر و شاعری و شیوههای آن در بخش کوخرد و روستاهای تابعه است.